Szkolenie „Theater of the Oppressed As An Anti-discrimination Tool” poświęcone było Theater of the Oppressed, metodzie pracy teatrem zapoczątkowanej przez Augusto Boala (https://pl.wikipedia.org/wiki/Teatr_forum) – metodzie, w której widz zostaje wciągnięty do czynnego udziału w spektaklu przez tworzenie sytuacji, w których ma on możliwość wpływania na przebieg akcji.

Metody Boala pozwoliły nam przyjrzeć się problemowi dyskryminacji na wielu poziomach, także z perspektywy osób dyskryminujących. Uczestnicy poznali metody pracy Augusto Boala – Teatr Forum, Teatr Legislacyjny, Image Theater oraz dowiedzieli się jak używać ich w pracy z młodzieżą. Stworzyli przedstawienia Teatru Forum w oparciu o doświadczenia ze swojego życia, ze szczególnym naciskiem na eksplorację tej metody w pracy antydyskryminacyjnej. Szkolenie skierowane było do osób pracujących z grupami dzieci i młodzieży, szczególnie zagrożonym marginalizacją bądź radykalizacją.

W szkoleniu wzięło udział 30 osób z Polski, Irlandii, Armenii, Rosji, Białorusi i Litwy. Główną Trenerką była Deirdre Quinlan (https://www.salto-youth.net/tools/toy/deirdre-quinlan.2300/) oraz Weronika Jóźwiak, członkini Tkalni.

The theater itself is not revolutionary: it is a rehearsal for the revolution – Augusto Boal

Szkolenie sfinansowane z funduszy Komisji Europejskiej w ramach programu Erasmus+

Stowarzyszenie Tkalnia (wtedy jeszcze Wielokulturowy Zgierz) powstało przy okazji realizacji pierwszej edycji Festiwalu Wielokulturowy Zgierz w 2006 roku. Pierwsze trzy edycje festiwalu odbyły się w latach 2006–2008. Ich głównym celem było promowa­nie idei dialogu międzykulturowego i wzajemnego szacunku dla dzielących nas różnic. Chcieliśmy to osiągnąć przez skorzystanie z wielokulturowej prze­szłości Zgierza. Choć nie pozbawiona kon­fliktów, historia Zgierza i mieszkających w nim spo­łeczności (Polaków, Niemców, Żydów) pokazywała, że współistnienie różnorodnych kultur czy wyznań jest możliwe.

W ciągu trzech lat zorganizowaliśmy w ramach fe­stiwalu szereg spektakli, koncertów, happeningów i wystaw. Nawiązaliśmy współpracę z partnerami międzynarodowymi, a także z takimi artystami, jak legendarna grupa polskiej sztuki nowoczesnej – grupa Twożywo.

Rok 2015 przyniósł reaktywację Festiwalu Wielokulturowy Zgierz. Jednak tym razem został on zorganizowany jako integralna część kampanii społecznej „Wielokulturowy Zgierz”. Festiwal poświęcony był poznawaniu różnych kultury (przez kuchnię, czy taniec) i dysku­sjom na temat dialogu międzykulturowego.

W ramach kampanii przeprowadziliśmy też szeroko zakrojony program edukacyjny w zgierskich szkołach pt. „Edukacja do różno­rodności”. Dzięki niemu udało się zrealizować warsztaty dla ok. 1500 uczniów i uczennic.

Byliśmy także partnerem w projekcie „Zgierz Otwarty” w którym przeprowadziliśmy szeroką kampanię antydyskryminacyjną i edukacyjną na terenie Zgierza. Zamalowaliśmy twórczo rasistowskie napisy, przeprowadziliśmy kampanię informacyjną na ulicach, debatę przedwyborczą oraz antyfaszystowski turniej piłkarski.

Powstały nowe narzędzia pracy w szkołach – film animowany o uchodźcach, książka „O dzielnych księżniczkach i pięknych królewiczach”. Rezultatem jest Zgierz bardziej otwarty – na inne kultury, wyznania, orientacje i poglądy. Pojawiły się w debacie publicznej głosy równościowe, a tym samym zwiększyła się wrażliwość zgierzan na przejawy nietolerancji w ich otoczeniu.

Projekt był współfinansowany w ramach Programu Obywatele dla Demokracji finansowanego ze środków Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego (czyli tzw. Funduszy EOG).

Nasze miasta są naszym wspólnym dobrem. Jednak gdy przyjrzymy się uważniej zoba­czymy, jak wiele brakuje nam do tego ideału. Władzom miast zdarza się utrudniać dostęp do informacji i procesów podejmowania decyzji. Mieszkańcom i mieszkankom brakuje nato­miast często czasu i narzędzi do aktywnego działania w swoich lokalnych społeczno­ściach. Dlatego postanowiliśmy takie narzę­dzia stworzyć.

W latach 2012–2014 wydawaliśmy niezależ­ny miesięcznik „Gazeta Zgrzyt”. Był on reda­gowany przez zespół składający się z miesz­kańców i mieszkanek Zgierza, w większości mających pierwszy raz do czynienia z dzienni­karstwem obywatelskim. Samo pismo łączyło w sobie ważne, lokalne tematy (dot. samorzą­du czy kultury) z szerszymi, bardziej ogólnymi problemami.

Prezentowaliśmy też przykłady dobrych praktyk z zakresu polityki miejskiej, spółdzielczości, działalności pozarządowej i innych. „Zgrzyt” odniósł spory sukces – zdobył dużą sympatię czytelników oraz istotnie wpłynął na lokalne władze samorządowe. Wydaliśmy ponad 24 numery miesięcznika w nakładzie 6000 egzemplarzy każdy, zdobywając kilkanaście tysięcy czytelników.

Czy wiesz, jak działa budżet miasta? Czy RIO koja­rzy Ci się tylko z nazwą miasta w Brazylii? Jeśli od­powiedziałeś/odpowiedziałaś kolejno „nie” i „tak”, to oznacza, że nasze gry są dla Ciebie!

W 2012 roku stworzyliśmy grę planszową „Zagraj w Miasto!”. Docelowo przeznaczona dla młodzieży szkolnej, wyjaśnia ona, jak działa budżet miasta. Za model przyjęliśmy finanse zgierskiego samorzą­du. Gracze poruszają się po planszy, pełnej charak­terystycznych zgierskich budynków, i finansują co turę wybrane instytucje miejskie. Wraz z grą przy­gotowaliśmy scenariusz zajęć nt. budżetu miasta i przeszkoliliśmy z tej tematyki ponad 350 uczniów i uczennic ze Zgierza.

Na co dzień przy wyborze produktów kierujemy się bardzo często niską ceną. Niestety, nie mamy świadomości, że stoją za nią tak naprawdę bardzo wysokie koszty, mierzone ludzkim cierpieniem. Smartfony, komputery, ale także ubrania – często wyprodukowane zostały w warunkach ogromnego wyzysku, albo na terenach ogarniętych konfliktami zbrojnymi.

Jako konsumenci i konsumentki możemy mieć wpływ na to, w jakich warunkach powstają kupowa­ne przez nas produkty. W ramach „Wysokich kosz­tów niskich cen” stworzyliśmy narzędzia, takie jak gra planszowa i aplikacja mobilna oraz przeprowa­dziliśmy szereg działań, mających na celu zwiększe­nie świadomości konsumenckiej.

Sztuka ulicy coraz częściej z murów przenosi się pod dach słynnych muzeów i drogich galerii. Niezależna, artystyczna ekspresja w spreju staje się bardzo pożą­danym towarem, który można powiesić na domowej ścianie. Nasz komentarz do tych trendów to „Wolne Muzeum Sztuk Ulicznych” – szeroko zakrojona seria działań w przestrzeni publicznej miasta, angażująca jego mieszkańców i mieszkanki.

Artystami i artystkami było ok. 60 dzieci i nastolat­ków ze Zgierza, pracujących w grupach z różnymi formami ulicznego wyrazu: szablony i spreje, włócz­ki, Lego, performance i inne. Warunek był jeden: pra­ce musiały być umieszczone w przestrzeni miasta.

Finałem działań był festyn, na którym dzieci i mło­dzież mogły zaprezentować efekty swoich starań i umiejętności, które nabyły w ich trakcie.